In 2014 ontvingen wij het verzoek te helpen bij de ontwikkeling van een landbouw- en veeteeltproject in het dorpje Seguem. Omdat wij niet over voldoende middelen beschikten, werd het project, in overleg met de dorpelingen, verdeeld in 8 kleinere delen die elk afzonderlijk hun nut zouden hebben. Tot ieders grote tevredenheid werd het hele project al in de loop van 2014 en 2015 tot een goed einde gebracht.
In 2003 bouwden wij in een nabijgelegen dorp een drieklassige school, die in 2008 tot een volledige school voor basisonderwijs werd afgebouwd. In 2010 kwam de vraag naar een aansluitende school voor secundair onderwijs, een vraag die elk jaar vernieuwd werd, waarop echter zelfs nog in augustus 2015 afwachtend geantwoord moest worden. Maar aangemoedigd door het onverwachte resultaat van Seguem kwam het idee naar boven om het gewenste vierklassige college óók in delen te bouwen: de fundering voor het hele college op korte termijn met direct aansluitend één klaslokaal plus een bureautje met magazijn voor de directeur. Dat zou vóór augustus 2016 klaar moeten zijn om de eerste leerlingen in oktober te ontvangen. Vervolgens zou dan in de loop van 2017 tot 2019 elk jaar één klaslokaal bijgebouwd worden.
Met dit onorthoxe plan is onze contactpersoon ter plaatse naar de gemeente gestapt. Of men daarmee akkoord kon gaan? Vanwege het gebrek aan secundair onderwijs kwam al snel de gewenste goedkeuring en zo kon nog in december 2015 begonnen worden met de fundering, in januari 2016 gevolgd door het eerste klaslokaal en het bureautje met magazijn voor de directeur.
Intussen ontvingen wij uitnodigingen uit diverse plaatsen om over onze projecten te komen vertellen en daarbij kwam het succes van Seguem ter sprake, gevolgd door ons jongste project, de bouw van het college in delen. Dit sprak het gehoor kennelijk aan, want ons verhaal werd steevast gevolgd door de vraag: “Wat kost nou zo’n klaslokaal?” Op ons antwoord dat één lokaal € 6000 kostte kregen wij vervolgens drie keer als antwoord: “Dan willen wij graag een klaslokaal voor onze rekening nemen.” Zo werd in april 2016 al het tweede lokaal opgeleverd en werd het halve college zowel aan de binnen- als aan de buitenkant volledig afgewerkt.
Helaas trok op 3 mei een stormvlaag recht over de school, waardoor het dak van golfplaten werd losgeblazen, maar dank zij het winnen van een plaatselijke prijs kon die schade snel hersteld worden. In de loop van mei en juni werden ook de resterende twee klaslokalen opgeleverd en op 3 oktober meldden zich 70 leerlingen voor het eerste jaar op dit college. In Burkina is het maximum aantal leerlingen per klas bij het secundair onderwijs 80.
Voor kleine stichtingen als de onze is het steeds moeilijker om broodnodige projecten als het onderhavige te financieren. Wij zijn ook niet gewend om een school in partjes te bouwen, maar waarom eigenlijk niet?
Met bovenstaand verhaal hoop ik andere organisaties te prikkelen om het óók eens zo te proberen. In overleg met de lokale bevolking en autoriteiten is waarschijnlijk meer mogelijk dan wij denken.
Contact
Stichting Help Burkina
Sjef Theunissen
jcmtheun@hetnet.nl
https://sites.google.com/site/helpburkina
https://www.facebook.com/stichtinghelpburkina